جرات نمی‌کنم به میدان حسن‌آباد سر بزنم، میدانی که هر بار از وسط آن رد می‌شدم حس می‌کردم هنوز هم قسمتی از شهر وجود دارد که از ساختمان‌های بدریخت و قیافه خبری نیست، رنگ‌های در و دیوار توی ذوق نمی‌زند و برای ساختنش به جای عجله کردن، فکر کرده‌اند. هر بار چه وقتی برای کنکور می‌رفتم به کتابخانه‌ی پارک شهر (که حالا بسته است) و چه وقتی برای دیدار با دوستان آن‌جا قرار می‌گذاشتم، هویت این فضای قدیمی را حس می‌کردم. اما حالا این میدان در آتش آسیب‌هایی دیده است. آخرین خبری که از این میدان خوانده‌ام هم نشان می‌دهد که علت حادثه معلوم نیست. انگار نه انگار اتفاق خاصی افتاده است، در حالی که برای کلیسای نوتردام چه یقه‌ها که دریده نشد! اینکه چقدر از مکان‌های تاریخی نگهداری می‌شود به کنار، به قول یکی از استادهای دانشگاه مان: با این وضع مملکت ما را امام زمان نگه داشته است!
