بی‌آلایش

می‌خواهم اینجا درباره‌ی شهری که در آن زندگی می‌کنم بنویسم. درباره‌ی تهران که روزی هزار و یک قصه در آن اتفاق می‌افتد. بعضی از قصه‌ها تکراری‌اند، بعضی ممنوعه، بعضی خنده‌دار و بعضی تلخ. اتفاقاتی که گاهی بی‌توجه از کنارشان می‌گذریم، گاهی می‌دانیم چه می‌شود و به روی خودمان نمی‌آوریم و گاهی نمی‌دانیم چطوری آن‌ها را حل کنیم. از شهروندان هم می‌گویم، شهروندانی که ماجرایشان ممکن است تا به حال جایی نوشته نشده باشد.

شاید تهران شهر بی‌آلایشی نباشد، اما سعی می‌کنم این‌جا چنین خصلتی را داشته باشد. هرکسی هم می‌تواند تیر چراغ زرد را بخواند و نظرش را بگوید.